.

.

Przetwarzanie bodźców akustycznych odbywa się w obszarze kory mózgowej zwanej korą słuchową.

 Człowiek zdrowy potrafi usłyszeć dźwięki o częstotliwości od 20 do 20 000 Hz. Zakres od 2 000 do 5 000 Hz powoduje, że kora mózgowa wraz z ciałem migdałowatym oddziałują na siebie. Kiedy kora przetwarza dokładnie ten zakres, ciało migdałowate podwyższa naszą percepcję dźwięku, co odbierane jest jako ostrzeżenie o niebezpieczeństwie. W efekcie dźwięki stają się dla nas nieprzyjemne. Odziedziczyliśmy ten pierwotny instynkt po naszych przodkach. Wszystkie piski i krzyki aktywują korę słuchową w przypadku potencjalnego zagrożenia.

 Konsonanse, czyli zgodnie brzmiące akordy odbierane są przez człowieka o wiele lepiej niż dysonanse. Amplituda fal mózgowych, generowanych przez dysonanse jest bardzo zróżnicowana, przez co uruchamia się mechanizm obronny, który odrzuca słyszane przez nas dźwięki. O wiele niższe amplitudy fal mózgowych z kolei są odbierane przez nas jako dźwięk przyjemny.

Jakie są najbardziej nieprzyjemne dźwięki według badań opublikowanych w Journal of Neuroscience?

1. Nóż na butelce
2. Widelec na szklance
3. Kreda na tablicy
4. Linijka na butelce
5. Paznokcie na tablicy
6. Kobiecy krzyk
7. Szlifierka kątowa
8. Pisk hamulców
9. Płacz dziecka
10. Wiertarka elektryczna

To właśnie te dźwięki spośród 74 badanych, wywoływało większą aktywność w ciele migdałowatym i korze mózgowej.

Jako najmniej nieprzyjemne dźwięki zostały uznane:

• Oklaski
• Śmiech dziecka
• Grzmot
• Płynąca woda